PRP یا PRF
PRP یا PRF – بهترین راهکارهای طبیعی و نوین برای جوانسازی پوست و ترمیم مو
در دنیای امروز، بسیاری از افراد به دنبال راه‌هایی برای حفظ جوانی و شادابی پوست و مو هستند. روش‌های تزریق سنتی مانند بوتاکس و ژل شناخته شده‌اند، اما رویکردهای طبیعی‌تر و نوین نیز جای خود را باز کرده‌اند. از جمله این روش‌ها، PRP و PRF هستند که با استفاده از سلول‌های خونی خود فرد، فاکتورهای رشد طبیعی را به بافت‌ها منتقل می‌کنند.
در حالی که PRP قدمت بیشتری در پزشکی داشته و ابتدا برای ترمیم بافت‌های آسیب دیده پس از جراحی‌های زیبایی، قلب و چشم استفاده می‌شد، امروزه هر دو روش PRP و PRF نقش مهمی در جوانسازی و پیشگیری از پیری پوست ایفا می‌کنند. سوال اساسی که در این میان وجود دارد انتخاب بین prp یا prf است که در ادامه به آن پاسخی جامع خواهیم داد.
PRP یا PRF
Prf چیست؟
PRF یا فیبرین غنی از پلاکت، نسل بعدی درمان کنسانتره پلاکتی است که از خون خود بیمار تهیه می‌شود و شامل پلاکت‌ها، گلبول‌های سفید، فاکتورهای رشد و ماتریکس فیبرین است. این روش طبیعی برای جوانسازی پوست، افزایش تولید کلاژن و اسید هیالورونیک، ترمیم و رشد مو و همچنین بهبود زخم‌ها و بازسازی پوست پس از سوختگی‌های شدید استفاده می‌شود.
در فرآیند PRF، نمونه خون بیمار در لوله‌هایی بدون ضدانعقاد جمع‌آوری می‌شود و سپس در سانتریفیوژی با سرعت پایین چرخانده می‌شود تا پلاکت‌ها و گلبول‌های سفید از گلبول‌های قرمز جدا شوند. پلاکت‌ها، سلول‌های کوچک و فاقد هسته، با آزادسازی فاکتورهای رشد، سلول‌های بنیادی را برای تولید کلاژن و الاستین تحریک می‌کنند.
فیبرینوژن موجود در پلاسمای خون پس از تماس با ترومبین موجود در خون، به فیبرین تبدیل شده و شبکه‌ای ایجاد می‌کند که پلاکت‌ها و گلبول‌های سفید در آن حفظ می‌شوند. این ساختار باعث می‌شود فاکتورهای رشد به تدریج و در مدت زمان طولانی‌تر آزاد شوند و اثرات درمانی PRF نسبت به PRP ماندگارتر باشد.
از مزایای پی آر اف می‌توان به طبیعی بودن کامل آن و عدم نیاز به مواد افزودنی یا ضدانعقاد اشاره کرد که امکان تشکیل یک داربست فیبرینی غنی از پلاکت و گلبول‌های سفید در ناحیه درمان را فراهم می‌کند. PRF با این ویژگی‌ها، گام بعدی در تکامل جوانسازی طبیعی پوست و مو محسوب می‌شود و برای هر دو جنس زن و مرد قابل استفاده است.
Prp مو و صورت چیست؟
پلاسمای غنی از پلاکت یا PRP یک کنسانتره نسل اول پلاکت است که با هدف بهبود ترمیم بافت طراحی شده است. این محصول شامل ژلی با غلظت بالا از پلاکت‌های مشتق از خون خود بیمار است که پس از سانتریفیوژ، در مقدار اندکی پلاسما معلق می‌شوند. یک راه حل که به شما کمک می‌کند بین prp یا prf انتخاب مناسبی داشته باشید، آشنایی با روند کار هردو روش است که در بالا روند کار روش پی آر اف را بررسی کردیم. در ادامه نحوه پی آر پی را بررسی خواهیم کرد.
PRP دارای سلول‌های بنیادی و پلاکت‌های غنی از فاکتورهای رشد است که با تحریک و نوسازی بافت‌های آسیب دیده، فرآیند جوانسازی پوست و ترمیم مو را تسریع می‌کنند. این روش، طبیعی، ایمن و تاثیرگذار است و از اجزای خون خود بیمار برای بهبود بافت‌ها استفاده می‌کند.
با این حال، پروتکل آماده‌سازی PRP پیچیده و وابسته به مهارت اپراتور است و اغلب نیاز به استفاده از ترومبین حیوانی به عنوان عامل انعقاد دارد که در برخی کشورها مسائل قانونی ایجاد می‌کند. علاوه بر این، مدت زمان کوتاه آزادسازی فاکتورهای رشد و ویژگی‌های مکانیکی محدود آن، محدودیت‌هایی در کاربردهای این روش ایجاد کرده است.
بررسی تفاوت پی ار پی و پی ار اف
برای انتخاب prp یا prf بایستی تفاوت‌های این دو روش را بررسی کنید. اگرچه PRP و PRF از نظر دریافت نمونه خون و اجرای اولیه بسیار شبیه یکدیگر هستند، اما تفاوت‌های قابل توجهی در نتایج و کیفیت درمان دارند:
- مقدار نمونه خون مورد نیاز:
برای تهیه PRF نیاز به مقدار بیشتری از خون فرد است، در حالی که PRP با نمونه خون کمتری آماده می‌شود.
- نتیجه نهایی و عملکرد درمانی:
اثر درمانی PRF نسبت به PRP برجسته‌تر است و نتایج نهایی آن کیفیت بالاتری دارد.
- سرعت چرخش در سانتریفیوژ:
در PRP، سرعت چرخش بالا است و سلول‌های سنگین مانند گلبول‌های سفید و سلول‌های بنیادی به انتهای لوله منتقل می‌شوند، در حالی که پلاکت‌ها و پلاسما در سطح بالا جمع می‌شوند. در PRF، سرعت چرخش پایین است و سلول‌ها تفکیک کامل نمی‌شوند، بنابراین گلبول‌های سفید و سلول‌های بنیادی نیز در لایه پلاکت باقی می‌مانند که این موضوع به افزایش اثر درمانی کمک می‌کند.
- حفظ سلول‌های بنیادی سالم:
چرخش پایین در PRF باعث می‌شود سلول‌های بنیادی آسیب نبینند و نسبت به PRP تعداد بیشتری سلول بنیادی سالم در ماده تزریقی وجود داشته باشد.
- غلظت پلاکت‌ها:
در PRP غلظت پلاکت‌ها حدود 5 برابر سطح معمول بدن است، در حالی که در PRF این مقدار تقریباً 10 برابر است که غلظت بالاتر پلاکت در PRF اثر بهبودی و جوانسازی بیشتری ایجاد می‌کند.
- وجود یا عدم وجود ماده ضدانعقادی:
PRP حاوی ماده ضدانعقادی اسید سیترات دکستروز (ACD) است تا خون به سرعت لخته نشود، اما در PRF هیچ ماده ضدانعقادی استفاده نمی‌شود که تفاوت مهمی در فرآیند آماده‌سازی ایجاد می‌کند.
- قدمت روش:
PRP سابقه طولانی‌تری در استفاده دارد و سال‌هاست که به عنوان یک روش جوانسازی پوست و مو مورد استفاده قرار می‌گیرد. در حالی که PRF روش جدیدتری است که با توجه به شرایط بیمار توسط متخصص انتخاب می‌شود.
بررسی مزایای prp و prf
هر دو روش PRP و PRF مزایای قابل توجهی دارند و با استفاده از خون خود بیمار، پوستی شفاف و جوان فراهم می‌کنند. این روش‌ها کم‌تهاجمی، بی‌خطر و تقریبا بی‌درد هستند و دوره نقاهت کوتاهی دارند. علاوه بر این، امکان استفاده در تمامی نواحی بدن وجود دارد و پروسه درمان با کیت‌های مخصوص، ساده و کاملاً استریل انجام می‌شود. یکی از دلایل انتخاب روش‌های prp یا prf هزینه است. اثرات درمانی هر دو روش طولانی‌مدت بوده و هزینه کمتری نسبت به روش‌های مشابه مانند جراحی دارد.
با این حال، PRF مزایای بیشتری نسبت به PRP ارائه می‌دهد. تولید آن ساده‌تر است، نیازی به دستکاری خون یا افزودنی ندارد و سهم بیشتری از سلول‌های خونی بیمار را برای درمان فراهم می‌کند. PRF حاوی فاکتورهای درمانی بیشتر و سلول‌های بنیادی بیشتری است و آسیب کمتری به بافت‌ها وارد می‌کند، بنابراین نتیجه نهایی در جوانسازی پوست و ترمیم مو برجسته‌تر است.
PRP نیز مزایای قابل توجهی دارد. این روش کاملاً طبیعی بوده و خطر انتقال بیماری یا ایجاد تومور و سرطان ندارد. استفاده از آن برای ایمپلنت‌های دندانی موجب تسریع التیام زخم، بازسازی بافت و تثبیت ایمپلنت می‌شود. همچنین اثرات ضد عفونی‌کننده پلاسما به عنوان یک آنتی‌بیوتیک طبیعی عمل می‌کند و دوران نقاهت پس از جراحی را کاهش می‌دهد.
در چه مواردی استفاده از prp یا prf توصیه نمی‌شود؟
بیمارانی که به دیابت مبتلا هستند یا دچار اختلالات خونی حاد یا مزمن مانند سرطان خون و مشکلات انعقادی دارند از جمله افرادی هستند که نباید این روش‌ها را انجام دهند. همچنین افرادی که دچار ترومبوسیتوپنی (کاهش پلاکت‌ها) هستند یا نیاز به مصرف داروهای ضد انعقاد مانند آسپیرین، وارفارین، هپارین یا داروهای NSAID مانند بروفن، ایندومتاسین، دیکلوفناک و پیروکسیکام دارند، مناسب این درمان نیستند. لازم به ذکر است که مصرف آسپیرین باید ۱۰ روز قبل و NSAIDها حداقل سه روز قبل از درمان قطع شود.
علاوه بر این، افرادی که سیگار می‌کشند، الکل مصرف می‌کنند یا دچار سوء تغذیه هستند، ممکن است کاندیدای مناسبی برای PRP و PRF نباشند. برای PRF، بیماران با بیماری مزمن کبدی، اختلالات پلاکت خون، عفونت‌های فعال، بی‌ثباتی قلبی-عروقی یا همودینامیک و کسانی که تحت درمان ضد انعقاد هستند نیز نباید این روش را انجام دهند. پس در نهایت این‌گونه می‌توان گفت که استفاده از PRP یا PRF برای اکثر افراد سالم ایمن است، اما در شرایط پزشکی که در بالا اشاره شد، توصیه نمی‌شود.
